Βιολογία
Περιγραφή
Ασθένεια διαδεδομένη σε περιοχές με ψυχρό και υγρό καιρό. Οι μύκητες που προκαλούν τη σήψη στα στελέχη και τους σπάδικες του αραβοσίτου είναι δύο: a) Diplodia zeae και b) Gibberella zeae.
Gibberella zeae (Αδηλομύκητες, Sphaeropsidaceae). Αγενής μορφή: Fusarium graminearum (Ασκομύκητες, Hypocreaceae)
Βλάβη
H σήψη του στελέχους που προκαλείται από τον Diplodia zeae χαρακτηρίζεται από φαιό χρωματισμό στους κατώτερους κόμβους, ενώ το στέλεχος γίνεται πιο εύθραυστο. Τα φυτά παρουσιάζουν συμπτώματα μάρανσης και τάση για πλάγιασμα. Το χαρακτηριστικό σημείο της ασθένειας είναι η εμφάνιση μαύρων στιγμάτων (πυκνίδια= καρποφορίες του παθογόνου) κοντά στους κόμβους. Η σήψη στελέχους από τον Gibberella zeae παρουσιάζει ανάλογα συμπτώματα, αλλά μπορεί να διακριθεί από τη ρόδινη- κόκκινη απόχρωση που παίρνει η εντεριώνη των προσβεβλημένων φυτών. Με υγρό καιρό το στέλεχος καλύπτεται από λευκό μυκήλιο με μαύρα στίγματα (περιθήκια= καρποφορίες του μύκητα). Η σήψη του σπάδικα που προκαλείται από τον Diplodia zeae εκδηλώνεται εξωτερικά με κιτρίνισμα των βρακτείων φύλλων, ενώ εσωτερικά αναπτύσσεται λευκό μυκήλιο. Σε αντίθεση, όταν οι κόκκοι παραμένουν υπανάπτυκτοι, η σήψη στους σπάδικες οφείλεται στον μύκητα Gibberella zeae, τα βράκτια φύλλα παίρνουν εξωτερικά ένα κοκκινωπό χρωματισμό, ενώ εσωτερικά αναπτύσσεται λευκό-ρόδινο μυκήλιο. Τα συμπτώματα της ασθένειας είναι δυνατό να εκδηλωθούν και μετά τη συγκομιδή, κατά την αποθήκευση.
Αιτία
Η προσβολή στο στέλεχος του αραβοσίτου γίνεται από μολύσματα που μεταφέρονται με τον αέρα και εγκαθίστανται μεταξύ κολεού και στελέχους. Τα παθογόνα εισέρχονται στο εσωτερικό του στελέχους και διαλυτοποιούν τα κύτταρα του παρεγχύματος. Η μόλυνση των σπαδίκων γίνεται με την είσοδο μολυσμάτων μεταξύ των βρακτείων φύλλων. Αραιά και μικρά βράκτεια ευνοούν την είσοδο των μολυσμάτων, η οποία πραγματοποιείται κατά το μετάξωμα και ευνοείται από ψυχρό και υγρό καιρό.