Εσπεριδοειδή

Τα εσπεριδοειδή, γνωστά και ως "ξινά", κατάγονται από τις χώρες της Νότιας και Ανατολικής Ασίας, όπου επικρατεί τροπικό ή υποτροπικό κλίμα. Τα περισσότερα είδη ωστόσο έχουν την ικανότητα να προσαρμόζονται σε θερμοκρασίες από 13 – 17°C.
Αρχικά καλλιεργούνταν μόνο στις Ινδίες, την Κίνα και την Ιαπωνία κι από εκεί εξαπλώθηκαν σ' όλες τις χώρες που έχουν κατάλληλο κλίμα (δροσερό) και έδαφος (αμμοαργιλώδες). Τα εσπεριδοειδή ευδοκιμούν πολύ στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα παράλια μέρη και νησιά. Πολλαπλασιάζονται με μπόλιασμα και καταβολάδες, αλλά ο καλύτερος τρόπος πολλαπλασιασμού τους είναι με σπόρους νεραντζιάς και κατόπιν με μπόλιασμα του μικρού δέντρου στην ποικιλία που θέλουμε

Δεν υπάρχουν πληροφορίες πως οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν τα εσπεριδοειδή. Τα γνώριζαν ίσως μόνο όσοι ταξίδευαν σε μακρινούς τόπους και ο μύθος των Εσπερίδων φαίνεται πως συμβολίζει την επιθυμία των Ελλήνων ν' αποκτήσουν τους γλυκόχυμους και νόστιμους αυτούς καρπούς, που καλλιεργούνταν στην Ασία, ο οποίος είναι και ο τόπος καταγωγής αυτών των δέντρων. Σήμερα η καλλιέργειά τους στην Ελλάδα έχει εξαπλωθεί πολύ και γίνεται μεγάλη εξαγωγή. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην παγκόσμια παραγωγή φρούτων κατέχουν την 3η θέση.

Στην Ελλάδα καλλιεργούνται κυρίως η πορτοκαλιά, η λεμονιά και η μανταρινιά, ενώ σε μικρότερη κλίμακα το γκρέϊπ-φρουτ. Υπάρχουν επίσης και κάποιες εκτάσεις με κιτριές και νερατζιές, ενώ στην Κέρκυρα καλλιεργείται το κουμ – κουάτ.
Πιο συγκεκριμένα στην Ελλάδα καλλιεργούνται περίπου 400.000 στρέμματα εσπεριδοειδών και η Ελλάδα κατατάσσεται στην 5η θέση ανάμεσα στις εσπεριδοπαραγωγές χώρες της Μεσογείου.
Για υψηλές αποδόσεις και καλή ποιότητα παραγωγής, τα εσπεριδοειδή απαιτούν το κατάλληλο κλάδεμα, σωστά προγραμματισμένο πότισμα με καλής ποιότητας νερό, ζιζανιοκτονία, προστασία από τις ασθένειες που απειλούν όχι μόνο την ετήσια παραγωγή, αλλά και την ίδια τη φυτεία, αντιμετώπιση των εντόμων και τέλος ιδιαίτερη φροντίδα για τη θρέψη και τη λίπανση των δένδρων.

Πορτοκαλιά

Επιστημονικό όνομα

Citrus sinensis

Πληροφορίες

Υπάρχουν περίπου 160 ποικιλίες πορτοκαλιάς, με τις πιο σημαντικές που καλλιεργούνται στην Ελλάδα να είναι: Άρτας, Βαλέντσια,  Μέρλιν, Σαγκουίνι, Σουλτανί του Φόδελε, Χίου.

Στη χώρα μας η πορτοκαλιά καλλιεργείται σε έκταση περίπου 295.000στρ, με μέση παραγωγή το 1 εκατομμύριο τόνους ετησίως. Θα τη συναντήσουμε κυρίως στους νομούς Λακωνίας, Αργολίδας, Αιτωλοακαρνανίας, Ηλείας και σε μικρότερες εκτάσεις σε Χανιά και Άρτα.

Λεμονιά

Επιστημονική ονομασία

Citrus limon

Πληροφορίες

Στη χώρα μας καλλιεργούνται περίπου 4,5 εκατ. λεμονιές, σε 100.000 στρέμματα (κυρίως σε Πελοπόννησο, Χανιά, Άρτα και Χίο), με μέση ετήσια παραγωγή τους 40.000 τόνους λεμόνια. Μέχρι πριν 7-8 χρόνια οι εκτάσεις ήταν σχεδόν οι διπλάσιες, αλλά ο μύκητας κορυφοξήρα και οι παγετοί του 2003 και 2004 κατέστρεψαν πάρα πολλά δέντρα.

Μανταρινιά

Επιστημονικό όνομα

Citrus reticulata

Πληροφορίες

Η καλλιέργειά της μανταρινιάς στην Ελλάδα καλύπτει έκταση περίπου 57.000 στρεμμάτων. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Αργολίδα και ακολουθούν Αρτα, Λακωνία, Χανιά, Κορινθία, Θεσπρωτία, Αιτωλοακαρνανία, Μεσσηνία κ.λπ. Στην αγορά βρίσκει κανείς από τον Οκτώβριο έως και τον Απρίλιο πολλές ποικιλίες και υβρίδια, οι κυριότερες εκ των οποίων είναι οι εξής:

α. Το κοινό μεσογειακό μανταρίνι (Citrus deliciosa), με καρπούς που ωριμάζουν από το Δεκέμβριο μέχρι το Φεβρουάριο. Διακρίνεται για τον λεπτό φλοιό κιτρινοπράσινου χρώματος, με σάρκα χυμώδη, πολύ αρωματική και γλυκιά, που όμως έχει πολλούς σπόρους (σπέρματα). Κάποτε ήταν η μόνη που καλλιεργούνταν στη χώρα μας, αλλά σήμερα εκτοπίζεται συνεχώς από τις άσπερμες ποικιλίες. Πλέον συναντάται κυρίως στη Χίο, την Κάλυμνο και την Κρήτη.

β. Οι κλημεντίνες (Citrus reticulata) Αλγερίου, Ισραήλ, Πόρου, Ρόδου κ.λπ. Ο καρπός τους είναι μεσαίου μεγέθους με σφαιρικό, πεπλατυσμένο σχήμα. Η επιδερμίδα τους είναι λεπτή, πορτοκαλοκόκκινη, που χαλαρώνει κατά την ωρίμαση, ενώ η σάρκα τους είναι αρωματική, γλυκιά και άσπερμη ή ολιγόσπερμη. Με πορτοκαλί καρπούς, που ωριμάζουν από Οκτώβριο μέχρι Ιανουάριο, είναι η πλέον διαδεδομένη ποικιλία στην Ελλάδα.

γ. Τα σατσούμα (Citrus unshiu), τα οποία στην Ελλάδα καλλιεργούνται σε περιορισμένες εκτάσεις. Με καταγωγή από την Ιαπωνία, η ποικιλία αυτή έχει μικρούς έως μεγάλους σφαιρικούς καρπούς, πεπλατυσμένους, άσπερμους, αρκετά γλυκούς και ελαφρώς υπόξινους. Ο φλοιός τους είναι λεπτός, πορτοκαλί χρώματος, ο οποίος χαλαρώνει κατά την ωρίμαση. Ωριμάζουν από τον Οκτώβριο μέχρι το Δεκέμβριο.

δ.Τα Ενκορ (Εncore), μια όψιμη ποικιλία που ωριμάζει από το Φεβρουάριο μέχρι τον Απρίλιο. Ο καρπός τους είναι μεσαίου μεγέθους και η επιδερμίδα τους πορτοκαλοκίτρινη. Η σάρκα τους είναι πλούσια σε χυμό, γευστική, αλλά με πολλά σπόρια.

ε. Τελευταία, αλλά εξίσου σημαντική είναι η Ορτανικ (Citrus reticulata). Μια μεσοπρώιμη ποικιλία, με πολλά σπέρματα, που ωριμάζει από τον Ιανουάριο μέχρι το Φεβρουάριο. Ο καρπός της είναι μεγάλος και πλακέ. Εχει σάρκα ζουμερή, γευστική και αρκετά αρωματική.



Διαβάστε περισσότερα: http://planitisellas.webnode.gr/news/%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%AC/
Δημιουργήστε τη δική σας ιστοσελίδα δωρεάν: http://www.webnode.gr

α. Το κοινό μεσογειακό μανταρίνι (Citrus deliciosa) που συναντάται κυρίως στη Χίο, την Κάλυμνο και την Κρήτη.

β. Οι κλημεντίνες (Citrus reticulata) Αλγερίου, Ισραήλ, Πόρου, Ρόδου κ.λπ. όπου και αποτελεί την πλέον διαδεδομένη ποικιλία στην Ελλάδα.

γ. Τα σατσούμα (Citrus unshiu), τα οποία στην Ελλάδα καλλιεργούνται σε περιορισμένες εκτάσεις.

δ.Τα Ενκορ (Εncore).

ε.Τελευταία, αλλά εξίσου σημαντική είναι η Ορτανικ (Citrus reticulata).



 

Σήμερα η καλλιέργειά της στην Ελλάδα καλύπτει έκταση περίπου 57.000 στρεμμάτων. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Αργολίδα, με 19.200 στρέμματα, και ακολουθούν Αρτα, Λακωνία, Χανιά, Κορινθία, Θεσπρωτία, Αιτωλοακαρνανία, Μεσσηνία κ.λπ. Στην αγορά βρίσκει κανείς από τον Οκτώβριο έως και τον Απρίλιο πολλές ποικιλίες και υβρίδια, οι κυριότερες εκ των οποίων είναι οι εξής:

α. Το κοινό μεσογειακό μανταρίνι (Citrus deliciosa), με καρπούς που ωριμάζουν από το Δεκέμβριο μέχρι το Φεβρουάριο. Διακρίνεται για τον λεπτό φλοιό κιτρινοπράσινου χρώματος, με σάρκα χυμώδη, πολύ αρωματική και γλυκιά, που όμως έχει πολλούς σπόρους (σπέρματα). Κάποτε ήταν η μόνη που καλλιεργούνταν στη χώρα μας, αλλά σήμερα εκτοπίζεται συνεχώς από τις άσπερμες ποικιλίες. Πλέον συναντάται κυρίως στη Χίο, την Κάλυμνο και την Κρήτη.

β. Οι κλημεντίνες (Citrus reticulata) Αλγερίου, Ισραήλ, Πόρου, Ρόδου κ.λπ. Ο καρπός τους είναι μεσαίου μεγέθους με σφαιρικό, πεπλατυσμένο σχήμα. Η επιδερμίδα τους είναι λεπτή, πορτοκαλοκόκκινη, που χαλαρώνει κατά την ωρίμαση, ενώ η σάρκα τους είναι αρωματική, γλυκιά και άσπερμη ή ολιγόσπερμη. Με πορτοκαλί καρπούς, που ωριμάζουν από Οκτώβριο μέχρι Ιανουάριο, είναι η πλέον διαδεδομένη ποικιλία στην Ελλάδα.

γ. Τα σατσούμα (Citrus unshiu), τα οποία στην Ελλάδα καλλιεργούνται σε περιορισμένες εκτάσεις. Με καταγωγή από την Ιαπωνία, η ποικιλία αυτή έχει μικρούς έως μεγάλους σφαιρικούς καρπούς, πεπλατυσμένους, άσπερμους, αρκετά γλυκούς και ελαφρώς υπόξινους. Ο φλοιός τους είναι λεπτός, πορτοκαλί χρώματος, ο οποίος χαλαρώνει κατά την ωρίμαση. Ωριμάζουν από τον Οκτώβριο μέχρι το Δεκέμβριο.

δ.Τα Ενκορ (Εncore), μια όψιμη ποικιλία που ωριμάζει από το Φεβρουάριο μέχρι τον Απρίλιο. Ο καρπός τους είναι μεσαίου μεγέθους και η επιδερμίδα τους πορτοκαλοκίτρινη. Η σάρκα τους είναι πλούσια σε χυμό, γευστική, αλλά με πολλά σπόρια.

ε. Τελευταία, αλλά εξίσου σημαντική είναι η Ορτανικ (Citrus reticulata). Μια μεσοπρώιμη ποικιλία, με πολλά σπέρματα, που ωριμάζει από τον Ιανουάριο μέχρι το Φεβρουάριο. Ο καρπός της είναι μεγάλος και πλακέ. Εχει σάρκα ζουμερή, γευστική και αρκετά αρωματική.



Διαβάστε περισσότερα: http://planitisellas.webnode.gr/news/%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%AC/
Δημιουργήστε τη δική σας ιστοσελίδα δωρεάν: http://www.webnode.gr
Σήμερα η καλλιέργειά της στην Ελλάδα καλύπτει έκταση περίπου 57.000 στρεμμάτων. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Αργολίδα, με 19.200 στρέμματα, και ακολουθούν Αρτα, Λακωνία, Χανιά, Κορινθία, Θεσπρωτία, Αιτωλοακαρνανία, Μεσσηνία κ.λπ. Στην αγορά βρίσκει κανείς από τον Οκτώβριο έως και τον Απρίλιο πολλές ποικιλίες και υβρίδια, οι κυριότερες εκ των οποίων είναι οι εξής:

α. Το κοινό μεσογειακό μανταρίνι (Citrus deliciosa), με καρπούς που ωριμάζουν από το Δεκέμβριο μέχρι το Φεβρουάριο. Διακρίνεται για τον λεπτό φλοιό κιτρινοπράσινου χρώματος, με σάρκα χυμώδη, πολύ αρωματική και γλυκιά, που όμως έχει πολλούς σπόρους (σπέρματα). Κάποτε ήταν η μόνη που καλλιεργούνταν στη χώρα μας, αλλά σήμερα εκτοπίζεται συνεχώς από τις άσπερμες ποικιλίες. Πλέον συναντάται κυρίως στη Χίο, την Κάλυμνο και την Κρήτη.

β. Οι κλημεντίνες (Citrus reticulata) Αλγερίου, Ισραήλ, Πόρου, Ρόδου κ.λπ. Ο καρπός τους είναι μεσαίου μεγέθους με σφαιρικό, πεπλατυσμένο σχήμα. Η επιδερμίδα τους είναι λεπτή, πορτοκαλοκόκκινη, που χαλαρώνει κατά την ωρίμαση, ενώ η σάρκα τους είναι αρωματική, γλυκιά και άσπερμη ή ολιγόσπερμη. Με πορτοκαλί καρπούς, που ωριμάζουν από Οκτώβριο μέχρι Ιανουάριο, είναι η πλέον διαδεδομένη ποικιλία στην Ελλάδα.

γ. Τα σατσούμα (Citrus unshiu), τα οποία στην Ελλάδα καλλιεργούνται σε περιορισμένες εκτάσεις. Με καταγωγή από την Ιαπωνία, η ποικιλία αυτή έχει μικρούς έως μεγάλους σφαιρικούς καρπούς, πεπλατυσμένους, άσπερμους, αρκετά γλυκούς και ελαφρώς υπόξινους. Ο φλοιός τους είναι λεπτός, πορτοκαλί χρώματος, ο οποίος χαλαρώνει κατά την ωρίμαση. Ωριμάζουν από τον Οκτώβριο μέχρι το Δεκέμβριο.

δ.Τα Ενκορ (Εncore), μια όψιμη ποικιλία που ωριμάζει από το Φεβρουάριο μέχρι τον Απρίλιο. Ο καρπός τους είναι μεσαίου μεγέθους και η επιδερμίδα τους πορτοκαλοκίτρινη. Η σάρκα τους είναι πλούσια σε χυμό, γευστική, αλλά με πολλά σπόρια.

ε. Τελευταία, αλλά εξίσου σημαντική είναι η Ορτανικ (Citrus reticulata). Μια μεσοπρώιμη ποικιλία, με πολλά σπέρματα, που ωριμάζει από τον Ιανουάριο μέχρι το Φεβρουάριο. Ο καρπός της είναι μεγάλος και πλακέ. Εχει σάρκα ζουμερή, γευστική και αρκετά αρωματική.



Διαβάστε περισσότερα: http://planitisellas.webnode.gr/news/%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%AC/
Δημιουργήστε τη δική σας ιστοσελίδα δωρεάν: http://www.webnode.

 

 

 

    Νερατζιά

    Επιστημονικό Όνομα

    Citrus aurantium

    Πληροφορίες

    Η καταγωγή της νερατζιάς είναι από το Βιετνάμ αλλά σήμερα είναι πολύ κοινή και καλλιεργείται σε πολλές χώρες και ιδιαίτερα στις τροπικές περιοχές και στις χώρες της Μεσογείου.

    Τα νεράντζια είναι πολύ πικρά και ξινά και συνήθως δεν καταναλώνονται νωπά. Η χρήση τους είναι κυρίως στη ζαχαροπλαστική και στην ποτοποιία ενώ από τον ανθό της νεραντζιάς λαμβάνεται αιθέριο έλαιο και χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία. Επίσης καλλιεργείται ως καλλωπιστικό σε πάρκα και πεζοδρόμια κυρίως των μεγαλουπόλεων.

    Η νεραντζιά, χάρις στα άριστα φυτωριακά και λοιπά χαρακτηριστικά της, ήταν το καλύτερο και το μοναδικό σχεδόν υποκείμενο για όλες τις φυτείες εσπεριδοειδών στις κυριότερες εσπεριδοπαραγωγικές χώρες. Στις χώρες που δεν έχει εμφανιστεί ακόμα η ασθένεια της Τριστέτσας, η νεραντζιά εξακολουθεί να παραμένει το πρώτο υποκείμενο για εμβολιασμό

    Γκρέιπ φρουτ

    Επιστημονικό Όνομα

    Citrus paradisi

    Πληροφορίες

    Το Γκρέιπ φρουτ (στα ελληνικά και Βοτρυόκαρπος) κατάγεται από τη Τζαμάικα ενώ καλλιέργειες υπήρχαν στα νησιά Μπαρμπάντος το 1750. Θεωρείται πολύ πιθανό ότι το γκρέιπ-φρουτ αποτελεί μετάλλαξη της φράπας και έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε βιταμίνη C (3ο μετά το πορτοκάλι και το λεμόνι).

    Η κυριότερη ποικιλία είναι η κίτρινη άσπερμη Μαρς Σϊντλες και ακολουθούν η Πινκ Μαρς με τη ροζ σάρκα, η πολύσπερμη Φόστερ και η άσπερμη ποικιλία Τόμπσον.



    Μοσχολέμονο (Lime)

    Επιστημονικό όνομα

    Citrus aurantifolia

    Πληροφορίες

    Το Μοσχολέμονο ή αλλιώς Λάιμ (από το Αραβικό και το Γαλλικόlim) είναι καρπός εσπεριδοειδούς, ο οποίος συνήθως είναι στρογγυλός, πράσινος, διαμέτρου 3-6 εκατοστών και περιέχει ξινή (όξινη) σάρκα. Υπάρχουν διάφορα είδη εσπεριδοειδών των οποίων οι καρποί καλούνται «λάιμ», συμπεριλαμβανομένων των key lime(Citrus aurantifolia), Περσικού λάιμ, kaffir lime (καφίρ λάιμ) και desert lime. Τα μοσχολέμονα αποτελούν εξαιρετική πηγή βιταμίονης C και συχνά χρησιμοποιούνται για να τονίσουν τις γεύσεις διάφορων τροφίμων και ποτών. Καλλιεργούνται όλο τον χρόνο στα τροπικά κλίματα και είναι συνήθως μικρότερα και λιγότερο ξινά από τα λεμόνια, αν και οι ποικιλίες μπορεί να διαφέρουν όσον αφορά τη γλυκύτητα και την οξύτητά τους.

    Οι βασικότερες χώρες-παραγωγοί lime είναι η Ινδία, το Μεξικό, η Βραζιλία, τα νησιά της Καραϊβικής, η Αυστραλία και τα τελευταία χρόνια το Ισραήλ, η Τουρκία και η Αίγυπτος. Η μεγαλύτερη καλλιέργεια lime βρίσκεται στην περιοχή Colima του Μεξικού και έχει περισσότερα από δυο εκατομμύρια δέντρα. Η Βραζιλία αποτελεί εξίσου σημαντική παραγωγική και εξαγωγική δύναμη στα limes. Δύο από τις σημαντικότερες περιοχές καλλιέργειας lime είναι το Σάο Πάολο (São Paulo) και η Μπαΐα (Bahia) στη Βραζιλία.

    Προβλήματα και λύσεις στα Εσπεριδοειδή

    Δείτε τις συστάσεις μας στις καλλιέργειες των εσπεριδοειδών » περισσότερα

    Αναζήτηση


    » Σύνθετη Αναζήτηση

    Εγγραφή

    » περισσότερα

    Copyright © Bayer AG